سلام خدمت دوستان گلم

میخوام داستانمو اینجا براتون بگم

من 2 سال به خاطر فوتبالم رفته بودم تهران.پارسال هوس کردم برم شهر خودم بازی کنم.

تو اون سال من با پریا تو تهران آشنا شدم.قبل از پریا من هیچ دوست دختری نداشتم.چرا یکی داشتم اما ندیده بودمش فقط تلفنی بود.

پریا اولین دوست دختر حقیقیه من بود.

من تو اوج تنهایی و ناراحتیام با پریا آشنا شدم.باش درد و دل میکردم اون هم با مهربونی تموم گوش میداد و با من همرازی میکرد.تو اوج ناراحتیام با صدایه نازش آروم اروم میشدم.

من کم کم داشتم بش علاقه مند میشدم و وقتی رفتم تهران دیدمش دیگه حس کردم عاشقش شدم.

من یه اشتباه بزرگ کردم و یه دروغ گفتم که ما خونمون تهرانه.پیش خودم فکر کردم و با خودم گفتم اگه راستشو بگم از دستش میدم واسه همین دروغ گفتم.

هر دوتامون از دوریه هم عذاب میکشیدیم و من به پریا قول دادم که بعد 5 ماه برمیگردم .

یه روز سر بچه بازیه من به هم زدیم هر چی خواهش کردم اعتنایی نکرد و تموم شد و منم هر شب تو فکر عشقم.

13فروردین من با وانمود کردن فرستادن اس ام اس اشتباهی به پریا اس دادم.دیدم پریا خوش رفتاری میکنه دوباره با هم دوست شدیم.

اون شب پریا به من قول هایی داد و گفت:

من تو این مدت داشتم فکر میکردم و میخوام با تو ادامه بدم.گفت این دفعه واقعا دوستت دارم و میخوام واسه همیشه با تو باشم و میخوام بت اعتماد کنم.منم از خدا خواسته بیشتر عاشقش شدم.

کم کم داشت به زمان برگشتنم نزدیک میشد اما به خاطر کارایه فوتبالم و مشکلاتی که پیش آمده بود احتمال زیادی وجود داشت که من نتوتم برگردم.

خودمو به در و دیوار میزدم.چشمام هر شب یکیش اشک بود یکیش خون اما کسی از حال من خبر نداشت و همه فکر میکردند که خوشی زده بود زیر دلم..

هر طور که میشد مشکلاتمو حل کردم و رفتم تهران.

وقتی رسیدم تهران شبش با عشقم قرار داشتم تو پارک ارم.

با هم رفتیم تو یک سفره خونه.

وقتی پیشش نشستم با تمامه عشق و علاقه و با تمام وجودم بغلش کرده بودم و دستاشو گرفته بودم.

احساس میکردم که جفتمو پیدا کردم وااااااای اون شب نمیخواستم ساعت بگذره.

از دروغی که گفته بودم خیلی عذاب میکشیدم.

فردایه اون روز به من اس داد و گفت:احسان شما خونتون اراکه؟

من اولش طفره رفتم و گفتم نه.پیش خودم گفتم بذار خودمو راحت کنم.یه بسم الله گفتم و اس دادم آره ما خونمون اراکه.

باز با من به هم زد.حق داشت.

با کلی خواهش و التماس ازش یه فرصت دیگه خواستم.اون هم با سختی قبول کرد.وقتی قبول کرد از خوشحالی کلی گریه کردم.

فردا شبش باز داشتیم با هم اس بازی میکردیم با گرمی که یه دفعه حرف از جدایی زد.ته دلم بدجور خالی شد.بغز کردم. بم اس داد و گفت اگه بعد امتحانام گوشیمو روشن نکنم چی میشه.باز کلی خواهش کردم اما این دفعه قبول نکرد.گفت ما به درد هم نمیخوریم و نمیتونم بت اعتماد کنم و دیگه نمیخوام بات باشم و نمیخوام کسی دوسم داشته باشه

دیگه جواب اس هامو نداد تا این که یه شب بش اس دادم میخوام واسه آخرین بار صداتو بشنوم.با هم صحبت کردیم. بش گفتم همونی میشم که تو میخوای و هر کاری که بگی میکنم.گفت دیگه نمیخوام دوست باشم.

مکالممون که تموم شد کلی به حرفاش فکر کردم اون میگفت نمیخوام دوست باشم منم تصمیم گرفتم بش پیش ازدواج بدم.

فردا دوباره بش زنگ زدم و گفتم فکرامو کردم و تصمیمو گرفتم میخوام بات ازدواج کنم.

گفت نه آمادگی ندارم-بچه ام-بچه ای.

گفتم العان که نه 2 - 3 سال دیگه.

گفت من اگه بخوام ازدواج کنم حد اقلش 6 ساله دیگه و شاید اون موقع هم نظرم نه باشه.

گفتم باشه میرم 6 ساله دیگه میام و پرسیدم منتظرم میمونی؟ گفت نمیدونم شاید

خیلی دوسش دارم

واسم دعا کنید که برگررده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: